Door de CP in al mijn ledematen heb ik moeite met motoriek. Een bladzijde omslaan in een boek is daardoor een uitdaging. Vroeger op school kostte mij dit ook al heel veel moeite maar moest ik het toch doen. Lezen in een boek werd daardoor een grote frustratie en iets waar ik echt geen plezier uithaalde . Elke week opnieuw zag ik er als een berg tegenop.
Maar sinds dit jaar heb ik een nieuwe hobby: luisterboeken luisteren via een app. Op deze app staan verschillende categorieën van boeken de keuze is reuze, en dat vind ik fijn. Een nieuwe hobby, en ontspanning heb ik hierin gevonden. Hoe leuk is dat! De tekst van het boek wordt voorgelezen. Het kost mij geen moeite meer, en daardoor kan ik genieten van het luisteren én houd ik energie over voor andere dingen. Wie had dat gedacht! Graag had ik gezien dat het tijdens mijn schooltijd al op de markt was geweest. Dit had mij dan een hoop frustratie en energie gescheeld.
Mijn neefje en nichtje zitten nu in de fase van samen lezen of voorgelezen worden. Onlangs vroeg mijn neefje: ‘Mienke? Boekje lezen?’ Ik kreeg het op mijn heupen, want het is niet dat ik dat mannetje niet voor wil lezen… Maar alleen het idee al dat ik de bladzijden in het boek moest omslaan bracht mij weer even terug in de tijd, naar het nare gevoel van toen. Uiteraard heb ik wel ja gezegd op de vraag van mijn neefje, ik wil hem niet teleurstellen. Maar ik zei wel tegen hem: ‘Je moet zelf even de bladzijden omslaan, dan gaat Mienke voorlezen’. Ik dacht even: ik hoop maar dat hij het begrijpt. Hij is namelijk pas 2 jaar. Mijn neefje pakte zelf het boek, legde het voor mij neer, sloeg de bladzijde om, en ging met zijn vingers over de plaatjes en tekst heen in het boek en zei: ‘Lezen Mienke?’ Na zijn opmerking viel er een last van mij schouders af. Het ging eigenlijk als vanzelf. Een paar bladzijden heb ik voorgelezen, en telkens sloeg hij zodra ik klaar was met lezen netjes de bladzijde om. Op een gegeven moment zei hij: ‘Klaar’. ‘Een volgende keer gaan we samen verder’ zei ik. Hij keek mij met een vrolijke blik aan, en zei: ‘ja!!!’. Mooi he, hoe een eerdere frustratie kan ombuigen naar iets positiefs.
Mienke van Alphen