Stefanie deelt in deze blog haar ervaringen over sekszorg, waarin ze openhartig vertelt wat het haar brengt en ze het taboe erop wil doorbreken.
Stefanie Walraven:
Ik vind het belangrijk om open te kunnen praten over seks en sekszorg. Gewoon, als een menselijke behoefte – voor iedereen, ook voor mensen met een beperking. Ik schaam me er dan ook niet voor om te zeggen dat ik er zelf ook gebruik van maak.
Voor mij is het een bewuste keuze. Sekszorg geeft me een veilig gevoel, wederzijds respect en plezier. Het heeft mij veel gebracht: niet alleen lichamelijk genot, maar ook zelfvertrouwen in het omgaan met mijn beperking. Ondanks die beperking helpt sekszorg mij juist om naar mogelijkheden te kijken, in plaats van naar beperkingen. Ook toen ik ontdekte dat ik eigenlijk enkel op vrouwen val.
Sekszorg is natuurlijk ‘gewoon’ seks – maar het is ook een fundamentele menselijke behoefte en soms belangrijker dan je denkt. Iedereen heeft recht op aanraking, intimiteit en de vrijheid om zijn of haar lichaam te ervaren. Daarom is het zo waardevol dat er mensen zijn die met plezier en compassie sekszorg verlenen aan mensen met een beperking.
Er bestaan veel redenen om van sekszorg gebruik te maken. Sommigen zoeken nabijheid of intimiteit, anderen willen hun lichaam opnieuw leren kennen, of simpelweg plezier ervaren. Ook ik heb, zoals je enkele hiervan kan lezen, om verschillende redenen gebruik gemaakt van deze zorg – allemaal even legitiem, allemaal even menselijk.
Betalen voor seks – ja, je moet ervoor betalen en ja, dat is nogal wat. ‘Ze doen het vast gewoon voor het geld’ hoor ik je denken. Maar goede seksverzorgenden geven deze ‘dienstverlening’ met liefde, voor de mens en het beroep, dat merk je. Helaas heb ik namelijk ook wel een andere verhalen gehoord. Ik ben daarom extra dankbaar voor de fijne klik die ik heb met mijn seksverzorgende. We waren – en zijn – een goede match.
De aanrakingen die ik ontvang van mijn seksverzorgende zijn niet omdat ik hulp nodig heb bij het douchen of aankleden, maar omdat ik gehoord, begrepen en gezien word – als mens, met mijn verlangens en behoeften. Ik waardeer de zorg, het respect en de warmte waarmee mijn seksverzorgende haar werk doet. Zo’n ervaring gun ik iedereen.
Toch merk ik dat er nog steeds veel taboe rust op het onderwerp, vooral voor vrouwen. Ik vind dat sekszorg ook toegankelijker zou moeten zijn voor heterovrouwen die op mannen vallen en van deze zorg gebruik willen maken. Want er zijn namelijk haast geen mannelijke seksverzorgers. Daar rust helaas nog een groter taboe op dan bij mannen die van deze dienstverlening gebruik maken. Maar juist daarom wil ik dit taboe helpen doorbreken.
Sekszorg is niets om je voor te schamen.
Het is een vorm van zorg, van menselijkheid – van echte verbinding.