Lieve Alex, (merk van de rolstoel)
Al een aantal jaar ben jij mijn steun en toeverlaat, een stoel die altijd voor me klaar staat. Van ’s morgens tot ’s avonds help je me door de dag heen. Je ziet alles van me. Al mijn nukken, blijdschap en verdriet, wat sommige niet zien, jij maakt alles mee.
Als ik wakker word moet soms het besef weer komen dat ik de dag weer met jou door moet brengen. Ik heb daar niet altijd zin in. Ik baal weleens dat ik gebruik van je moet maken. Doordat ik de rolstoel nodig heb, ben ik afhankelijker van anderen, dan dat ik zou willen.
Maar ondanks dat ik moet dealen met mijn 4 wielen, samen stelen we ook weleens hele mooie zielen. Van de mensen waarvoor ik in mijn werk zorg. Ze vinden je mooi en een stoere stoel. Nou, lieve vriend, dit compliment heb jij zeer zeker verdiend.
Een leven zonder jou kan ik me niet meer voorstellen, dat kan ik je wel even vertellen.
Jij bet mijn visitekaartje. Als ze met jou niet kunnen omgaan, doet dat me pijn. Ik ben blij met jou en ik vertrouw je volledig. Ik wil zelf altijd graag dat ik er goed verzorgd uitzie, maar voor jou vind ik dat net zo belangrijk. Daarom onderhoud ik jou, samen met mijn vader met heel veel liefde. Nog niet zo lang geleden maakte ik je blinkend schoon. Alle schroefjes weer stevig vast, armleuning goed vast, wielen stofvrij maken, banden op de juiste spanning brengen. Schapenvacht opfrissen, al het vuil eruit zuigen. Vaak is het water wat we gebruiken zwart van de viezigheid, maar dat doen we met veel plezier.
Zo’n beurt krijg je 2 a 3 keer per jaar. Dan zijn we met ruim 2 uur wel een eind klaar.
Ik voel me vaak wel lekkerder als we er samen weer fris en fruitig tegenaan gaan. Dan zijn wij een eenheid en gaan we er weer tegenaan in de strijd, de samenleving laten zien dat mijn leven met jou compleet is. Wij zijn een goed team. Ik hou van je Alex.
Liefs van je trouwe rijder voor altijd,
Anja