Ieder mens heeft na een tijd behoefte aan een ander bed, dit geldt natuurlijk ook voor mij. Na 20 jaar hetzelfde bed te hebben gehad, en rugklachten gekregen te hebben besloot ik om actie te ondernemen voor een ander hoog-laag bed. Dit is niet zo eenvoudig als je denkt.
Een paar jaar geleden besloot ik er zelf achteraan te gaan. Hiervoor legde ik contact met mijn zorgverzekering. Zij gaven mij opties van bedrijven waarmee zij gecontracteerd zijn. Mijn huidige bed is aan de rechterkant stuk en het voeteneinde ook. Dus echt wel toe aan vernieuwing.
In december 2018 besloot mijn moeder toch weer contact op te nemen met mijn zorgverzekeraar. De vorige keer liep dit niet vlekkeloos, ik kreeg bedden die beschadigingen hadden en vies waren aangeboden, steeds weer. Dit was een paar jaar terug, een nieuwe poging wagen is niet verkeerd. Althans dat dacht ik.
Samen met de ergotherapeut
Mijn zorgverzekering adviseerde om contact op te nemen met een ergotherapeut bij mij in de buurt, zodat er een huisbezoek plaats kon vinden en ik een eisenpakket kon opmaken met de ergotherapeut. Dit was fijn. De ergotherapeut was erg meedenkend en vond dat we dit voor het nieuwe jaar eigenlijk geregeld moeten hebben. Ze had alleen nog een verwijzing nodig van mijn huisarts. Gelukkig werkt mijn huisarts altijd goed mee, dus de verwijzing was zo geregeld. De vervolgstappen waren de eisen doorgeven en een datum prikken zodat ze het bed kwamen bezorgen.
‘Nieuwe bedden’ maar flink beschadigd
Dit is de afgelopen tijd door verschillende leveranciers gebeurd. Ik was alleen genoodzaakt om het bed steeds weer mee terug te geven, want bij ieder bed zaten nog forsere beschadigingen dan bij mijn eigen bed dat 20 jaar oud is. We gingen voor mijn gevoel dezelfde situatie in als een paar jaar geleden. Diep in mijn hart wil ik geen tweedehandsbed. Ik ben 26 jaar, en het idee dat iemand anders op mijn bed heeft gelegen is geen fijn gevoel. De gedachtes in mijn hoofd: ‘Waarom moet ik, omdat ik een lichamelijke beperking heb, genoegen nemen met tweedehands spullen terwijl mijn broer gewoon een “normaal” en nieuw bed in een winkel koopt? Ik kan er toch niets aan doen dat ik een hoog-laagbed nodig heb? Ik had er liever geen gebruik van willen maken, hoor.’
Ook heb ik gekeken bij een thuiszorgwinkel bij mij in de buurt. Op de website zag het bed er mooi uit, in de winkel redelijk, alleen ook tweedehands, voor mij een minpunt.
Na de ergotherapeut weer in de arm genomen te hebben om hierop actie te ondernemen, kwam er een bed met een kleinere beschadiging. Ik dacht: ‘Eindelijk een goed bed!’. Na een paar dagen erop gelegen te hebben, kreeg ik erg last van rugklachten, en meer spasmes in mijn lijf. Het is natuurlijk een ander bed dan dat ik gewend was. Na twee weken dit uitgeprobeerd te hebben, bleef ik de klachten houden, en lag ik niet lekker, sliep ik slecht. Toen besloot mijn vader om het nieuwe matras te plaatsen op mijn oude bed. Om te kijken of dit misschien beter sliep. Het ‘nieuwe bed’ was namelijk van ijzer, en mijn eigen bed heeft een houten lattenbodem. Dit veert meer en ligt comfortabeler.
Passende oplossing?
Weer contact gelegd met mijn ergotherapeut. Vervolgens hebben we een bedrijf benaderd dat ook gecontracteerd is met Zilveren Kruis. Dat bed was ook beschadigd. Kort daarna belde de leverancier uit Amersfoort dat ze het heel vervelend vinden hoe het gelopen is, en dat ze gaan kijken voor een passende oplossing. Dit is meedenkend, wel ben ik het vertrouwen kwijt in levanciers, en begin ik er echt ontzettend gefrustreerd over te worden. Mocht dit weer fout lopen, dan heb ik besloten om zelf een bed aan te schaffen. Heb ik tenminste garantie dat het goed is. Eerst maar eens dit de kans geven, hoe moeilijk ook. De zorgverzekeraar wil natuurlijk zo goedkoop mogelijk uit zijn. Maar is dit wel reëel als mensen hun eigen wensen hebben? Hier gaat de zorg dus kapot aan. Klinkt dit voor jullie ook bekend? Wordt vervolgd…