Blog: Lianne van der Stoep
Een aantal jaar geleden dacht ik bij veel dingen: nee dat doe ik niet, kost energie en krijg last van mijn spastische ik. Ik liet me leiden door mijn beperking. Hoe anders is dat nu? Als je een leuk leven wil, moet je zelf de slingers ophangen. Dus maak ik er zelf een feestje van! Nu is de vraag: krijg ik er spijt van als ik het niet doe? Als dat zo is, dan moet je het gewoon doen ongeacht de consequenties. Alleen zo kan ik mijn leven vullen met een heleboel mooie herinneringen!
Kan niet, bestaat niet zei ik al in een eerdere blog.
Zo is het ook in het leven, zie het als een grote uitdaging en ga zo min mogelijk uit de weg.
Dus maak van het leven een feestje en hang zelf de slingers op!
Thuis wordt ik al gekscherend betiteld als ‘Evenementenbureau Sjaan en co’.
Voor al uw feesten en partijen. Als echte levensgenieter ben ik regelmatig te vinden in bioscoop, theater en bij concerten en zorg ik voor de beste plekken. Dan hoor ik jullie denken aha de rolstoelplekken… Juist niet! Ole, alleen bij het schaatsen dan, maar ik weet niet wie bedacht heeft dat iemand met een mobiliteitsbeperking maar 1 meegenieter meeneemt dan heeft die het bij mij mis. Daarom beklim ik met liefde de lastige trappen om samen met een groep lieve mensen te kunnen genieten. Dat heeft wel wat voeten in de aarde en kost wat energie en tijd, maar hé je moet wat over hebben voor een leuke avond!
Hoe anders was het een aantal jaar geleden. Ik heb veel dingen niet gedaan vanwege mijn spasticiteit. Want veel van jullie weten misschien wel dat onverwachte bewegingen, harde geluiden en dat soort dingen voor extra spasmes zorgen waardoor je regelmatig tegen het plafond zit van de ‘schrik’. Daar geneerde ik me een beetje voor en daarom ging ik maar niet. Want dan is het theater of de bios niet echt een goede plek voor mij toch? Daarbij kost het ook nog eens veel energie. Doe maar niet dan.
Ik wil daar nu niets meer van weten, oké bij een actiefilm zul je mij niet snel zien. Gelukkig is dat ook niet helemaal mijn genre, maar anders kijk ik hem liever thuis met volume op standje Lianne. Ook heb ik wel wat eisen aan een uitje: ik moet op een normale wc kunnen en een goede zitplaats hebben. Op een festival zul je mij niet zo snel zien dus geen dixie voor mij! Al het andere ga ik aan! Gewapend met mijn rollator, mijn oordopjes aan mijn sleutelbos en een sterke arm ter ondersteuning kun je mij zo vinden langs de vloedlijn op het strand, parasailend door de lucht of hoog en droog op het beste plaatsje in de zaal waar ik in januari 2019 bijvoorbeeld heel hard mee zal zingen met het proostlied:
Laten we proosten
Op het leven
Laat het leven je omarmen
Sla je armen om de liefste
Want de liefste, dat ben jij
Ik hoop dus dat ik nog een heleboel mooie slingers mag ophangen de komende jaren en dat ik daar lekker van mag genieten! Ik zeg PROOST!