Ik viel de laatste tijd steeds meer af. Op zich niet zo erg want ik kamp mijn hele leven al met overgewicht. Maar ik werd ook steeds zieker en misselijker. De huisarts dacht aan een griepje. ’Zou ik teveel gedaan hebben? Rust ik te weinig? Of hoort dit bij het ouder worden met CP?’
Ten einde raad was ik. Huilend belde ik mijn huisarts open en gaf aan dat ik dit zo niet meer kon. Ik werd opgenomen in het ziekenhuis. Bij de standaard testen waren er geen afwijkingen te zien. Ik hoefde me geen zorgen te maken zeiden ze.
Toch zei ik: ‘Ik ga hier niet weg voordat de oorzaak gevonden is. Dit is geen standaard buikpijn. Ik wil een MRi of CT Scan.’ Gelukkig nam de arts mijn opmerking serieus en besloot een CT maken om zaken uit te sluiten. En het is best een opgave om mij in zo’n apparaat te krijgen. Maar in sneltreinvaart lag ik op de tafel en maakten ze de opnames. Daardoor kwamen ze erachter dat mijn galblaas volledig vol zat met galstenen.
Dit zou de oorzaak van de klachten kunnen zijn. Toen ik dat hoorde maakte mijn hart een sprongetje van blijdschap. Mijn klachten kwamen écht ergens vandaan Een operatie werd ingepland. Inmiddels ben ik geopereerd, en het gaat iedere dag beter. Ik begin mijn leven weer terug te krijgen en dat is heerlijk.