In mijn vorige blog kon je lezen hoe mijn weg naar werk is gelopen. Ik had het nooit verwacht, maar ook aan mijn tijd op Boswijk is een einde gekomen. Mede door wat er speelt in Nederland, anders was het niet in me opgekomen.
Door de coronatijd heb ik het besluit genomen om daar weg te gaan. Het duurde steeds langer dat ik iets hoorde. Na een half jaar kwamen de muren op me af. Dat heeft me doen besluiten om te stoppen op Boswijk. Samen met mijn moeder ging ik op zoek naar ander werk op internet. Op internet zocht ik naar vrijwilligerswerk in de zorg. Ik stuurde een mail naar het Jeroen Bosch Ziekenhuis waarin ik beschreef dat ik ervaring had met mensen met een vorm van dementie en nog wat info over mezelf. De mevrouw achter de balie dacht dat de afdeling Geriatrie iets voor me was. Een paar dagen later werd ik gebeld door het hoofd van de geriatrie. Ik hoorde dat ik op gesprek mocht komen. Wat was ik blij, maar wat vond ik het tegelijkertijd spannend. Ik zocht met mijn moeder mijn certificaten bij elkaar en raapte de moed bij elkaar en reed met mijn stoel naar het ziekenhuis voor een sollicitatie gesprek.
Het gesprek verliep niet heel soepel. Ik moet eerlijk zeggen, ik had er weinig vertrouwen in. Ze schetste de meest moeilijke situaties, maar vanuit mijn oude werk was ik echt wel wat gewend. Ik liet de certificaten zien en ook daar werd goed naar gekeken. Ze zag eigenlijk de meest grote beren op de weg. Ze had even tijd nodig, maar gaf me 2 weken proeftijd. In de proeftijd kwam ze na 1 ½ week naar me toe en gaf ze aan dat ze vond dat ik het goed deed. Kort daarna kreeg ik te horen dat ik mocht blijven. Ik was door het dolle heen, maar het volgende lastige punt diende zich al snel aan. Als ik echt mocht blijven moest er een manier zijn om naar de wc te kunnen. Het moment dat ik dat aan moest geven vond ik moeilijk, maar er was wel begrip voor. Sindsdien krijg ik de hulp die ik nodig heb.
Inmiddels ben ik bijna een jaar aan het werk in het ziekenhuis. Hier en daar nog wat dingen die wat duidelijker gemaakt mogen worden, maar ik heb er echt vertrouwen in. Ik vind steeds meer mijn plek. Ik ben dankbaar voor de plek die ik heb gekregen en zal dan ook mijn beste wieltje voorzetten om eruit te halen wat erin zit.
Over een tijdje schrijf ik weer een update over hoe het op het werk gaat.