Een nieuw bed is geen simpel iets als je leeft met een beperking. In mijn eerdere blog vertelde ik de rompslomp rond het aanvragen van een nieuw bed. Inmiddels zijn er vervolg stappen gezet.
Zoals ook in mijn vorige blog vermeldde: Steeds kreeg ik een beschadigd bed bezorgd. Niet met een simpel krasje of beschadiging, het ging veel verder dan dat. Toen ik op het punt stond om zelfstandig een nieuw bed aan te schaffen en hiervoor aan het oriënteren was via internet. belde het bedrijf die het laatste bed bezorgd had met de mededeling dat ze het bed niet van te voren hadden ingezien omdat het bed van locatie naar locatie vervoerd moest worden. Ook de man aan de telefoon vond het schandalig, en wilde kijken voor een passende oplossing. Hij wilde kijken voor een nieuw bed, dit moest voor mij natuurlijk wel een bed zijn met een houtenlattenbodem omdat ik met een ijzer bed geen fijne ervaringen had. Hier stond wel tegenover dat ik in eerste instantie moest meebetalen aan het bed. Op zich vond ik dit, als het bedrag niet zo hoog zou zijn, niet zo’n probleem. Als het bed maar nieuw en goed was. Na wat weken wachten, en ik wat voorwerk had gedaan bij het revalidatiecentrum om toch voor een verwijzing te zorgen ook omdat hier mijn ergotherapeut dit aangaf als tip. Is dit achteraf niet nodig geweest.
Het bedrijf heeft gezorgd dat ik een nieuw bed kreeg zonder dat ik bij hoefde te betalen. Hier gingen wel een aantal weken overheen, tot frustratie aan toe. Eigenlijk zou het niet nodig hoeven zijn. Toch gebeurt het. Maar al met al heb ik nu een goed en mooi bed, hoe moeilijk het soms ook is in het leven. De aanhouder wint!