Graag stellen we de mensen van Ouders voor Ouders hier aan je voor.
Karin Gelderman
Ik ben Karin Gelderman. Ik ben 45 jaar en ik woon in Gelderland. Ik ben getrouwd en samen hebben wij 2 kinderen. Een dochter van 19 en een zoon van 16. 
Onze dochter is te vroeg geboren en heeft CP. Ze heeft in haar leven al veel uitdagingen moeten ondergaan.
Mijn motivatie om ouder te zijn voor “ouders voor ouders” is omdat ik zelf heb mogen ervaren hoe waardevol het is om gelijkgestemde “ouders” in mijn omgeving te hebben. Even spuien, luisteren of meedenken is fijn.
Carolien Kloosterhuis-de Boer
Een luisterend oor , meedenken, oplossingen aanreiken, en een stuk ervaring gaf mij de doorslag om in volle overtuiging mij in te zetten om andere ouders / kind een hand toe te reiken. Mijn naam is Carolien, en ik ben 42 jaar oud. Ik woon samen met mijn man en onze jongen tweeling van 12 jaar (waarvan één van de twee CP heeft) in de provincie Groningen. Ik heb jarenlang gewerkt in de pedagogische sector, maar heb mijn werk “tijdelijk” moeten neerleggen voor het geven van de juiste zorg, wat ik tevens ook als een rijke ervaring beschouw.
Inmiddels heb ik mijn kennis verder uitgebreid als orthopedagoog, beeld en brein / kindercoach etc.. Kortom ontwikkeling van kinderen en zorg hebben mijn grote interesse. Daarnaast mag ik heel graag een goed boek lezen, en bezig zijn in de tuin, en kan ik volop genieten van spaanse tapas. Afgelopen jaren heb ik veel ervaring opgedaan betreft epilepsie, cp, extreem vroeggeboorte, botoxbehandeling, spalken, passend onderwijs, reflextherapie etc. Maar ook de rollercoaster van emoties is mij geheel niet onbekend. Mocht je met iets zitten, dan staan wij als “ouders voor ouders” ter beschikking.
Anneke Maatman
Hoi, ik ben Anneke Maatman en ik ben moeder van 2 jongens van 10 en 12, waarvan de oudste CP (GMFCS-1) heeft. Geboren als een gezond kind was het schrikken dat het toch anders bleek te zijn. Je hebt wel 100 vragen, want wat betekent dit voor hem, voor ons, de toekomst, wat kan er allemaal wel, maar ook wat kan er niet (meer). Mijn ervaring is dat je in een rollercoaster terecht komt, van zorgen voor en zorgen over, afspraken met therapeuten, artsen en specialisten. Het is een nieuwe wereld. Je maakt mooie dingen mee, want je kind zal je verbazen, maar ook verdrietige dingen komen op je pad. De eerste keer dat je kind met de taxi mee moet bijvoorbeeld, dan breekt je hart. Aandacht voor het systeem om het kind heen, dat is wat mij motiveert om me in te zetten voor dit mooie project. Mijn ervaring is vooral gericht op kinderen die ‘licht’ zijn aangedaan, die daardoor soms tussen wal en schip vallen, die niet zomaar aanspraak maken op voorzieningen. Vanuit mijn achtergrond als coach weet ik veel over energiebalans en herstellen.
Vanuit die achtergrond geef ik je graag de volgende tip mee:
MOET.IK.DIT.NU.DOEN?
Herhaal de zin 5 keer en leg steeds de klemtoon op een ander woord. Het geeft je verrassende inzichten:
MOET.ik.dit.nu.doen?
Moet.IK.dit.nu.doen?
Moet.ik.DIT.nu.doen?
Moet.ik.dit.NU.doen?
Moet.ik.dit.nu.DOEN?
Carlijn Wagenmakers
Ik ben Carlijn en als vrijwilliger sta ik klaar als vraagbaak voor ouders van kinderen met CP.
Als moeder met een opgroeiende zoon (2015) met CP (GMFCS-I) en ADHD kom ik iedere keer voor nieuwe uitdagingen te staan; op zoek naar tijd om spalken aan te meten, therapieën te plannen en aanpassingen voor school te regelen. En op zoek naar energie om hem te helpen omgaan met zijn teleurstelling dat hij niet alles kan en hoe zit dat met sport? Vanuit die ervaring help ik ouders door een luisterend oor te bieden en samen met andere vrijwilligers de weg te wijzen via Ouders voor Ouders.
Margrethe Wijnen
Een ouder van een kind met CP GMFCS 4 of 5 miste nog bij ouders voor ouders. Graag vervul ik die rol. In 2010 kregen wij onze eerste dochter en in 2012 de tweede. Dat had echter niet veel gescheeld want haar geboorte verliep niet zoals je zou willen. CP GMFCS 4 bilateraal was het gevolg. 
Ik had natuurlijk geen idee nog dat die term bestond en dat dat de diagnose was. Wat ik wel al merkte toen ze uit het ziekenhuis kwam, was dat gedrag het eerste was waar we tegen aan liepen. Ze heeft enorm gehuild, nouja gehuild…. ‘extreem vol gas krijsen’ was meer de omschrijving die erbij paste en dat 11 maanden lang zo’n 22 uur per etmaal.
En alsof dat nog niet genoeg was, begon toen de rest van de ‘studie’. Onze dochter bleek dus spastisch en daarmee kwamen alle hulpmiddelen, onderzoeken, afspraken en heel veel instanties om de hoek kijken. Ook bleek ze slechthorend te zijn en CVI te hebben. Langzaamaan werden we steeds bekwamer op het gebied van een kind met CP hebben. In al die jaren heb ik ook al veel met andere ouders gesproken. Op het revalidatiecentrum, op school, via internet en ook wel eens zo op straat. Ik vroeg om raad en kon ook andere ouders raad geven. En dat doe ik nog steeds en dus ook via ouders voor ouders nu. Het is gewoon fijn dat iemand je begrijpt en weet waar je het over hebt.
Inmiddels is ze gestart op het VSO en daar komen weer allerlei andere dingen bij kijken. Dat is interessant en soms ook spannend.
Naast de zorg voor haar, doe ik veel vrijwilligers werk, ben ik graag in de natuur, fotografeer ik, ben ik creatief bezig en hou ik van kringlopen.
Schroom niet om contact op te nemen met ons want samen weten we meer dan een en je hoeft niet bij alles het wiel alleen uit te vinden. Ook wisselen we graag van gedachten met ouders die ook een kind met cp hebben.